Tuesday, March 26, 2013

Pang-limang Nobela

Falling For Mr. Grouch
By Maria Rome

“Mahal kita. And it may sound cheesy but I don’t think I can live without you.”



Hindi naging maganda ang impresyong nabuo sa isip ni Mattie tungkol kay Erick. Sa unang engkuwentro niya rito, muntik na siyang mabangga ng kotse ni Erick. Sa halip na humingi ito ng pasensiya ay siya pa ang sinungitan nito. Sa pangalawang pagkikita nila ay sinabihan naman siya nitong pakialamera. Mula nang araw na iyon ay lihim na niya itong tinatawag na Mr. Sungit.
Pero tila bumaligtad ang mundo ni Mattie nang biglang naging mabait sa kanya si Erick. Hindi lang iyon, binigyan pa siya nito ng trabaho. Pero lahat pala ng iyon ay may kapalit. Kailangan niyang magpanggap na girlfriend nito para pagselosin ang pamangkin nitong si Jacob na may gusto naman sa kanya. Iyon lang daw ang tanging paraan na naiisip ni Erick upang mapilitang lumapit dito at bumalik sa kompanya si Jacob. Noong una ay tumanggi siya pero dahil sa kakaibang convincing power ni Erick, sa huli ay napapayag din siya nito.
Ang problema, habang tumatagal ay napapalapit na ang loob niya rito. Iyon ay sa kabila ng babala nito na bawal ang ma-in love dahil pasakit lang daw ang aabutin niya. Pero kahit ilang libong pasakit pa iyon, hinding-hindi magpapapigil ang puso niyang hulog na hulog na rito.

Saturday, March 9, 2013

Lola Neneng

Dahil International Women's Month ngayon aalalahanin ko ang isa sa pinakamamahal at hinahangaan kung babae sa buong mundo... Ang aking Lola Neneng.

Kagabi nung nag-log-in ako sa facebook ay picture niya agad ang bumulaga sa akin. Buhat-buhat niya ang sanggol pa noong pinsan ko. Bigla ko tuloy siyang namiss ng todo-todo.  Medyo naguilty din ako kasi ilang taon na rin akong hindi nakakadalaw sa puntod niya.
 


Ang daming dahilan kung bakit ko siya namimiss. Una na siguro dahil nung aking mga formative years ay siya ang nag-alaga sa aming magkakapatid. Nag-aaral pa kasi pareho ang mga magulang ko noon kaya iniwan kami kay Lola Neneng. While my sister being cheerful and adaptable as she is eh madaling nakaadjust. Ako talaga ang nahirapan. Halos araw-araw yata tinatanong ko si Lola kung kailan kami susunduin nila Nanay at Tatay at siyempre si Lola lagi niyang sasabihin  sa akin sa isang buwan o isang Linggo o minsan sasabihin niya sa darating na birthday ko. Matutuwa naman ako noon pero kapag hindi naman nangyari yung sinabi niya ay iiyak ako. Hindi niya ako kahit kailan pinagalitan kahit na I was being impossible that time. Kakausapin lang niya ako ng masinsinan para tumahan na ako.

Hindi madaldal ang lola ko. She is more of a listener. nagsasalita lang siya kapag may importanteng sasabihin pero pagdating sa aming magkakapatid willing siyang magkuwento at magturo ng lesson. Magaling siya sa Math kahit grade four lang natapos niya. Ang gusto sana niyang maging propesyon ay teacher. Yun nga lang nung magkagera kailangan niyang huminto sa pag-aaral. Medyo old school din kasi ang great grandfather ko, para sa kanya kapag babae sapat na ang matutong magbasa at magsulat. Mas importante ang makapag-asawa. Ang mga lalaki ang mas binibigyan ng priority. Sayang kasi matalino ang Lola ko at masipag sigurado akong magiging mahusay siyang guro kung nabigyan siya ng chance.

Dahil hindi naging guro ang naging trabaho ni Lola Neneng ay tindera ng chirchirya sa palengke. Ang sabi sa akin ni Tatay ang unang trabaho ni Lola eh labandera pero hindi naman makakabuhay yon ng anim na anak so nag-upgrade siya at naging tindera ng mani sa tabi ng eskuwelahan kaya lang mahirap ang walang puwesto at iisang produkto lang ang tinitinda so nag-upgrade uli siya. Nang tumubo ng malaki ang Lolo ko sa saka niya umupa ang lola ko ng puwesto sa palengke at namili ng mas maraming paninda. Papag lang talaga yung puwesto niya noon. Lahat ng mga tinda niya ay pinapatong niya sa papag. Ilang taon ding yon ang puwesto niya, Naabutan ko na nga eh. Pero siyempre kailangang mag-upgrade uli. Nang makaipon ng malaki-laki si Lola ay bumili na siya ng puwesto sa palengke. So hindi na lang sa papag nakalagay ang mga tinda niyang chichirya tindahan na talaga. Hindi na rin sa bahay nilalagay yung mga tinda sa gabi puwede na siyang iwan sa palengke dahil may storage na si Lola. 

Sa tingin ko nga kaya sobrang sipag ni Lola Neneng ay dahil may gusto siyang patunayan. Ayaw kasi sa kanya ng great grandmother ko para sa lolo ko. Dahil nga babae si Lola neneng ay wala kahit na anong ipinamana sa kanya ang great grandfather ko. Yung mga lalaki lang ang may mana. Ang gusto ng great grandmother ko na ipakasal sa lolo ko that time yung nag-iisang anak ng isang magsasaka na nagmamay-ari ng malaking lupa at maraming kalabaw. Ang nalaman ko nga sa tsismis eh mahigit 20 daw yung kalabaw nun dati. Ngayon isa na lang ang natira at purista na ngayon. Sa bandang huli napatunayan ni Lola Neneng na siya ang tamang choice. Ang lolo Pentong ko kasi sobrang sipag kaya lang walang masyadong business acumen ang hilig lang talaga nun magtanim. Gusto rin ni Lolo na ang mga anak niya ay sumunod sa yapak niya at maging magsasaka rin. Kaya nga nasa elementary pa lang si tatay at mga tito ko eh marunong nang magsaka. Sa dulo eh walang naging magsasaka kahit isa sa kanila.Ang hirap kayang magsaka sabi nga ng tatay ko hanggang singit daw niya may buni dahil lagi siyang basa. lagi pa raw siyang nahuhulog sa kalabaw. Madaling araw kailangan gising na at pahinga na sa kanila ang pagpasok sa eskuwela.

Buti na lang si Lola Neneng always looks at the bigger picture. Alam niya na kailangan niyang kumilos din at magtrabaho para umangat ang buhay nilang mag-asawa at dahil doon mas nagkaroon ang mga tiyuhin ko ng ibang oportunidad sa buhay. May naging sundalo, ang tatay ko pulis, ang isang tito ko teacher, may nakapag-abroad may gumaya sa lola ko at nagtayo rin ng sariling tindahan.


 Ang alam ko nga ayaw na ni tatay mag college at gusto na lang magtrabaho sa isang factory sa Maynila. Pinuntahan pa siya ni Lola sa Maynila para sabihang mag-aral siya. Kahit hindi nakapagtapos ang Lolo at Lola ko they value education more than anything, lalo na si Lola Neneng.

Isa rin sa namiss ko kay Lola ay ang pagiging maalalahanin niya. Hindi masyadong halata dahil hindi naman siya sweet na hahalikan ka o makikipaglaro sayo o magsasabi ng I Love You three times a day.  Pero araw-araw pumupunta siya sa kapitbahay para kumuha ng gatas ng kalabaw. And she makes sure na naiinom namin yung gatas. Hinahalo pa nga niya minsan yon sa kanin namin.

Kuripot ang lola ko as in... wala yata sa bokabularyo niya ang salitang luho. Pero natatandan ko na dinala niya kami sa lungsod mahigit isang oras ang biyahe at maalikabok pa ang daan noon para lang isama kaming manood ng sine. Petrang Kabayo ang pelikulang pinanood namin hindi si Vice Ganda ang bida kung hindi si Roderick Paulate. Naalala ko yon dahil yon ang unang beses na nakapanood ako ng Sine at nakakain sa labas. For someone na balita lang ang pinapanood sa TV at hindi mahilig sa sine para lang mapagbigyan ang mga apo ay lumuwas pa ng lungsod sa araw na yun na lang ang pahinga niya. Sa akin malaking bagay iyon lalo na at nung panahon na yon eh ang lungkot ko dahil nga mayroon yata akong separation anxiety that time sa aking nanay.

Hindi niya ako nabilhan ng laruan kahit minsan pero lagi niya akong tinuturuan ng assignment sa Math at sinasamahan ako kapag sinusumpong ng saltik tuwing namimiss ko ang mga magulang ko. Wala na akong mahihiling pa sa kanya. pakiramdam ko nga siya lang ang nakakaintindi na kailangan kung mag-isa ng madalas kumpara sa ibang mga bata dahil hindi niya ako tinatanong kung bakit hindi ako mahilig maglaro at hindi niya ako pinapagalitan kahit ayaw kung madalas tumambay sa palengke dahil sobrang daming tao. I knew back then she understood my special condition and even if she didn't she never took it against me. Kahit sa lahat ng mga apo niya ako ang hindi pinakashowy alam ko na pantay pa rin ang pagtingin niya sa aming lahat. lahat importante, lahat may kanya-kanyang puwesto. Lahat apo niya. And i will always love her for that.

Nung magkasakit siya ako ang nagbantay sa kanya sa ospital.Ang sabi ng doktor yung sakit daw niya sa puso eh congenital at suwerte nga raw na tumagal ang buhay niya at nagkaroon pa ng anim na anak. Bukod pa sa kayod kalabaw si Lola Neneng buong buhay niya. 

Nung pumanaw siya ay hindi ko pa rin yon inaasahan kahit alam ko namang hindi na rin talaga siya magtatagal. Iniisip ko kasi lagi na kaya niyang umabot hanggang 100 years old . Bakit nga ba hindi eh nagawa nga niyang magsurvive sa gera, sa discrimination dahil lang sa babae siya, maagang pag-aasawa at pagtatrabaho so naisip ko malalagpasan din niya yung sakit niya sa puso. Pero lahat pala talaga may hangganan. 

Lagi kung iniisip na sana mas matagal pa namin siyang nakasama. Kahit sobrang ayaw ko ng gatas minsan sinusubukan ko pa rin siyang isabaw sa kanin kapag nasa probinsya ako kasi pakiramdam ko nandoon pa rin siya at binabantayan kami. Kahit alam kung hindi naman niya ako pagagalitan kahit nag-iinarte ako gusto ko pa ring mas maging mabait para hindi niya ako pandilatan. 

I do want her to be proud of me dahil kung ano man opportunity meron ako ngayon malaking porsyento nun eh dahil sa nagsikap siya na maiahon ang buhay niya noon.

Marami na akong naririnig tungkol sa mga makabagong babae o mga babaeng ahead of her time. Si Lola Neneng hindi siya makabagong babae at hindi rin siguro siya maituturing na ahead of her time pero siya yung tipo ng tao na kahit siguro ilagay mo sa pinakamahirap na sirkumstansya ay magagawa pa rin niyang hindi lang basta magsurvived kundi magtriumph.              



 

Wednesday, March 6, 2013

Summer Romance Writing Workshop

Parating na ang yearly romance writing workshop ng PHR. Sa mga interesado basahin nyo na lang ang detalye below.




Dun sa mga nakapagpasa na ng MS sa PHR approved man o returned hindi na kailangang dumaan sa screening, registration na agad. Ang alam ko may bayad ang workshop na ito pero hindi ako sure kung magkano.Tumawag na lang kayo sa hotline nila or you can email them para sigurado sa mga makukuhang info. Mabilis naman silang magreply. 

Sunday, March 3, 2013

Story out of my Dream

Mula nang madalas na akong magsulat ng mga kuwento pati ang mga panaginip ko naging masyado na ring detalyado at madalas eh parang may nga plot na rin. Mas naging malinaw na rin siya sa isip ko. Ang problema instead na mga romantic plot ang napapanaginipan ko ang laging nangyayari sa aking panaginip eh mga patayan at takbuhan at kadalasan ako lagi ang biktima. hehe. But i must admit ang ganda ng napanaginipan ko kagabi as in. Pakiramdam ko nanoood ako ng isang horror at crime thriller na may twist sa dulo. Medyo malabo yung umpisa so hindi ko alam kun paanong napunta sila sa sitwasyon na yon but the ending was crazy.

Nagsimula ang story nung makisakay ang magkapatid sa isang owner type na jeepney. Hindi ko alam kung kakilala nila ang driver pero mukhang nung araw lang na yun sila nagkita. Ang nangyari habang nasa daan sila ay may nakagitgitan silang isang kotse. muntikan nang magkaaksidente kaya bumaba ang may-ari ng kotse na mukhang punk at may mga kasamahan din itong mga mukhang criminal. Muntikan nang magkaroon ng away buti na lang may mga dumating na MMDA. So nagsimula na uling magbiyahe ang problema napansin nilang sinusundan pala sila nung kotse. Nakaramdam sila ng kaba kaya pinilit nilang iligaw yung kotse pero hindi sila tinantanan nito. Hanggang tinapatan na sila ng kotse at pinagmumura at binantaan sila ng mga nakasakay dun. Apat lahat ang mga lalake sa kotse. At napansin nilang may mga baril din ang mga ito. Natakot sila kaya binilisan pa nila ang pagpapatakbo ng sasakyan. 

Nang medyo nakalayo sila sa kotse ay nagsuggest ang driver na bumaba na sila sa sasakyan para hindi sila madamay sa galit nung mga lalaking nasa kotse. Pero dahil nga kung saan-san na sila nakalusot eh hindi na nila kabisado ang lugar. Binigyan sila ng address nung lalaki. Yun ang tirahan nito at malapit lang daw yun. Hindi lang ito puwedeng  umuwi dahil baka masundan ito ng mga lalaki.

Kahit napipilitan ay bumaba sila, takot din naman silang madamay sa away. habang naglalakad ay nakakita sila ng isang police station. napagpasyaahan nilang ireport sa mga pulis ang mga pangyayari natandaan naman nila ang plate nung kotse.

Nang ikinuwento na nga nila sa desk officer ang nangyri nalaman nilang hindi lang pala talaga mukhang criminal ang mga lalaki kundi talagang mga criminal sila at reported na nakaw yung sasakyan na gamit ng mga ito.

Natakot sila para dun sa driver ng owner kaya napagpasyahan nilang puntahan ito sa bahay nito. medyo magdidilim na nung makarating sila sa bahay nung driver. Nang kumatok sila ay may tao naman. Dalawang medyo may edad nang lalaki at babae na malamang ay magulang nung driver ang sumalubong sa kanila. Tatlong mga lalaki na nasa early 20's din ang nakatira sa bahay na malaamng ay mga kapatid nung driver. nang sabihin nilang kakilala nila yung driver eh pinatuloy naman agad sila. Kinuwento din nila ang nangyari. 
Hindi pa dumarating ang driver at hindi rin ito sumasagot sa tawag.

Dahil gabi na ay sinabihan sila ng mga may-ari ng bahay na dun muna sila matulog at bukas na lang umalis dahil baka nasa kalye pa yung mga criminal na humabol sa kanila kanina. Pumayag naman sila.

bago sila matulog ay nilapitan pa sila ng isa sa mga lalaki at inabutan sila ng baril. proteksyon daw. Kahit medyo nag-aalangan ay tinanggap nila yung baril.

Dahil hindi naman malaki yung bahay ay sa salas na sila natulog. Pinahiram na lang sila ng kutson. madaling araw nang bigla silang nakarinig ng mahihinang kaluskos. Unang nagising yung babae at ginising nito ang kasama. sa may bandang kusina ang ingay. nung una ay inisip nilang isa sa may-ari ng bahay ang nagising pero napansin nilang sa labas ng bahay nanggagaling ang ingay at wala namang nagbukas ng ilaw.

Kinuha nung lalaki ang baril at sinimulang maglakad patungo sa bandang kusina. sumama din naman yung babae.Wala naman silang nakitang tao kaya naisip nilang baka pusa lang yon. masyado lang silang naging paranoid dahil sa nangyari kanina.
         
 Napagpsyahan na lang nung babaeng magbanyo nasa labas yun ng bahay. Nang bubuksan na niya ang pinto ay biglang may sumugod sa kanya diretsong sakal. sa sobrang bilis ng pangyayari ay hindi na nakapag-isp yung lalaki dalawng beses niyang pinaputok ang baril sa likod ng pinto.

Biglang nagsilabasan ang mga may-ari ng bahay dahil sa ingay. Lumuwag na rin ang pagkakasakal sa babae.

Pero nang tingnan nila ang mukha nung sumugod ay laking gulat nila dahil iyon yung driver na kasama nila kanina. Napasigaw sa sama ng loob yung mga magulang nung lalaki.

Patay na yung driver. Tiningnan sila ng nanlilisik na mata nung mga tao sa bahay.

Guess kung anong sumunod na nangyari?? 

Natuloy yung pagsakal dun sa babae this time yung isa na sa mga magkakapatid ang gumawa nun. Pinatay silang dalawa nung pamilya. Ayoko nang ikuwento yung detalye medyo magulo na kasi. Ang nakita ko na lang ay puro sugat na yung babae as she struggled to stay alive. Hindi ko masyadong nakita kung ano yung nangyari sa kapatid niya pero I assumed dahil siya yung bumaril malamang ay pinatay na rin siya.
   

O di ba sobrang disturbing nung panaginip ko. Pero okay lang naman. I thought it was a shocking story na hindi ko basta maiisip na isulat kung gising ako. 

By the way hindi ako nakainom o high nang mapanaginipan ko ito. Medyo maluwag lang ang ilang screws sa utak ko pero hindi naman ako addict o alcoholic.